Tarih 1991'in Ocak ayı bir Cuma günü idi. Ulucami'nin karşısındaki kaldırımda Cami'den çıkacak cemaati bekliyordum. Her tarafta polis ve özel harekatçılar. Kaç gündür kentte söylenti vardı. Cuma namazı çıkışı halk Saddam lehine gösteri yapacaktı. Saddam'ın kameralar önünde kıldığı namaz Bingöl üzerinde bayağı bir etki bırakmıştı. Tüm Bingöl ağız birliği etmişçesine sözde Müslüman Saddam'ın başkentinin ABD tarafından vurulmasını nefretle karşılıyordu. Saddam Bingöl'de bir kahramandı. Henüz 12 yaşındaydım. Ve ne acıdırki o çocuk halimle o aşağılık herifin henüz 2 sene önce Kuran'daki Enfal süresinden ilham alıp 150.000 (yüz elli bin) Kürd'ü rezilce katlettiğini biliyordum. Yaklaşık 1000 kişi soydaşlarının katili lehinde sloganlar atarak Cami'den çıktılar. Dörtyola doğru harekete geçtiler. Polis ve özel harekatçılar dörtyolda barikat kurmuş bu şuursuz kalabalığı şuursuzca bekliyorlar. Sonra bir sis bombası, havada uçuşan taşlar, mermiler. Tam bir meydan savaşı. Belkide ilk defa Bingöl halkı devletin güvenlik güçlerine böylesine kitlesel bir karşı durmayı gerçekleştirmişti. Ama ne yazıkki yıllarca hor görüldüğü için değil, yıllarca dili yasaklandığı için değil, yıllarca ezildiği için değilde soydaşlarını katleden bir katil için bunu yaptılar.
Aradan 16 sene geçti. Bingölde bir şeyler değişmişmidir. Zannetmiyorum.
- Ben zazayım kürt değilim saçmalıkları,
- Biz oğuz boyundanız hikayeleri,
- Barzani ABD uşağı zırvaları hala mevcut.
Polat Alemdar Erbil'de Kürt boğazlarken sinema salonlarında hayranlıkla izleyen nesilden fazla birşeyde beklemiyorum. Ama sabırsızlıkla beklediğim şey Türk Devleti Kürt Bölgesine işgal amaçlı girince kaç Bingöllü Cuma namazı çıkışı slogan atacak. Saddam sevenleri mi çok, Soydaşlarını sevenlermi çok?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder